Najważniejsze założenia religii buddyzmu

Podstawą myśli buddyjskiej okazuje się mieć ścisły związek z pierwotnymi naukami wypływającymi z tego systemu wierzeń, a mianowicie z nauk Buddy Sakjamuniego. Kiedy on zmarł, wystarczyło kilka stuleci, aby na dobre rozszerzyć to wyznanie na taką skalę, że praktyki buddyzmu dotarły na całą Azję i nie tylko.

W obrębie szeroko rozumianego buddyzmu wydziela się rozmaitość szkół, a także wielorakość tradycji. Niektóre są kompletnie ze sobą niepołączone, ale sporo ma też dużo wspólnego. Jedną z ważnych nauk będących bazą wyjściową do zrozumienia oraz wyznawania buddyzmu okazują się Cztery Szlachetne Prawdy. To najważniejsze zagadnienia tej religii, którymi są pali, cattari, arriya saccani, catvary arya satyani. Wszystkie one wykładane są natomiast w Parku Gazeli, w trakcie rzekomo pierwszego kazania wygłoszonego przez Buddę. Cztery Szlachetne Prawdy są filarem, na jakim bazują wszelkie tradycje opisywanej religii buddyjskiej.

Pierwsza Szlachetna Prawda o Cierpieniu, jest ona związana z tym, że cierpieniem pojmuje się najważniejsze etapy w życiu człowieka, a zatem narodzenie, starzenie się, śmierć. Cierpienie to także stany duchowego przygnębienia, zgryzota, rozpacz i lamentowanie. W ten sam sposób pojmowane są uczucia niemocy, niechęci, obecność w naszym środowisku nielubianych, czy też tęsknota i rozłąka. Druga Szlachetna Prawda o Przyczynie Cierpienia – mówi o tym, że człowiek cierpi, ponieważ wysuwa różnorodne pragnienia. Trzecia Szlachetna Prawda o Ustaniu Cierpienia – jest to opcja związana z zupełnym ustaniem, zaniknięciem, zrezygnowaniem z zamęczania się, a także opuszczeniem pragnień, które wywołują cierpienie. Czwarta Szlachetna Prawda o Ścieżce Prowadzącej do Ustania Cierpienia opiera się na przekonaniu, iż metodą na walkę z negatywnymi uczuciami wywołującymi cierpienie jest tak zwana Szlachetna Ośmiostopniowa Ścieżka, czyli pewien zbiór poglądów.